Opracowania / Projekty \ Wołyń - Świadkowie \ Władysława Czarkowska
Urodziła się w 1922 roku w kolonii Zastawie (pow. kostopolski, woj. wołyńskie). Mieszkała tam do szóstego roku życia, kiedy jej rodzina przeniosła się do pobliskiego miasteczka Ludwipol, do dużego domu na obrzeżach miasta. Jedną część domu stale odnajmowali lokatorom, którymi zazwyczaj byli oficerowie Wojska Polskiego pracujący w pobliskich koszarach. Ojciec Władysławy Czarkowskiej posiadał masarnię, a w samym centrum miasteczka prowadził sklep mięsny. Matka zajmowała się domem i szóstką rodzeństwa.
W wieku sześciu lat Władysława Czarkowska rozpoczęła naukę w siedmioklasowej szkole w pobliskich Siedliszczach. Była harcerką, a w ostatnim roku nauki drużynową szkolnej drużyny harcerskiej. W 1936 roku wyjechała do Równego, by tam kontynuować naukę w gimnazjum. Mieszkała w tym czasie u swojego wujka. Przed wojną zdążyła zdać tzw. małą maturę.
W styczniu 1940 roku zaproponowano jej posadę kierowniczki szkoły w Antolinie, gdzie po dwumiesięcznym kursie pedagogicznym rozpoczęła pracę. W czasie wakacji kontynuowała naukę w dwuletniej zaocznej Szkole Pedagogicznej w Ostrogu. We wrześniu 1941 roku już w czasie okupacji niemieckiej przeniosła się do Huty Nowej, małej wioski tuż przy dawnej granicy polsko-sowieckiej, gdzie uczyła w szkole do 1944 roku. Ze względu na rosnące zagrożenie musiała stamtąd uciekać, najpierw wraz z polskimi partyzantami do Bystrzyc, a potem dzięki pomocy żony miejscowego popa do Kostopola. Następnie przedostała się do Lwowa, gdzie mieszkała i pracowała jej siostra. Stamtąd udała się do Popowa k. Łowicza. Tam reszta jej rodziny uciekła ze spalonego przez Niemców Ludwipola.
Po zakończeniu wojny wyjechała na zachód Polski w okolice Głogowa i przez kilka miesięcy pracowała jako sekretarka w majątku Glinica, którego zarządcą był jej wujek. Następnie od 1946 roku w uczyła w szkole w Gaworzycach. W 1951 roku wyszła za mąż i przeprowadziła się do Wschowy, gdzie przez wiele lat była kierowniczką miejscowego przedszkola. Mieszka we Wschowie.
Wybrane fragmenty relacji:
1. Dom, rodzina, dzieciństwo. Ludwipol 20.-30.
2. Stosunki narodowościowe przed wojną, szkoła. Ludwipol, lata 20.-30.
3. Śmierć J. Piłsudskiego. Ludwipol, 1935.
4. Przyjście Sowietów do Ludwipola, życie pod pierwszą okupacją sowiecką. Ludwipol, 1939-1941.
5. Praca w szkole w Antolinie. Antolin, 1940.
6. Niemcy na kwaterze – Bawarczyk dokarmia Żydów. Ludwipol, 1941-1943.
7. Niesienie pomocy Żydom, Zagłada getta w Ludwipolu. Ludwipol, 1943.
