Celem projektu była próba ukazania całości losów rozmówców, ich dramatu w całym kontekście wydarzeń II światowej, a nie tylko jej wybranych fragmentów. Nie prawdziwy jest bowiem funkcjonujący w potocznym obiegu obraz Wołynia, w którym jedynymi oprawcami Polaków, byli żyjący obok Ukraińcy. Rzeczywistość, jak zwykle w takich momentach, była o wiele bardziej skomplikowana. Wspomnienia świadków, indywidualne losy ludzi zwykle łamią stereotypy i idą w poprzek obiegowym opiniom. Okazuje się niekiedy, że w szaleństwie wojny znajdowali się czasem tzw. dobrzy Niemcy, dobrzy Rosjanie, czy dobrzy Ukraińcy ("współczuwający" – jak mówi, jedna z nagrywanych osób), a bywało, że to Polacy zachowywali się niewłaściwie. Takich właśnie przykładów w pozyskanych wywiadach jest mnóstwo. Aby zobrazować problem warto wspomnieć choćby o jednym przykładzie. Jednym z charakterystycznych motywów dla relacji z dawnych Kresów Wschodnich jest sposób opisywania wybuchu wojny pomiędzy hitlerowskimi Niemcami, a sowiecką Rosją w 1941 roku. Świadkowie wspominają ten moment wskazując na nadzieję i radość jakie towarzyszyły wkraczaniu Niemców na okupowanie przez Sowietów tereny, dzięki czemu tysiące osób nie zostało wywiezionych na wschód. Dla mieszkańców centralnej Polski, którzy doświadczali działań Niemców od 1939 roku taka perspektywa jest trudna do przyjęcia... (Taki wątek pojawia się w ośmiu na dziesięć relacji).