|
Małopolska Lista Pamięci \ Zmarli w 2014 \ Tadeusz Kurlej
Tadeusz Kurlej (1934-2014)
17 lutego 2014 r. odszedł w wieku 80 lat Tadeusz Kurlej, zasłużony działacz tarnowskiej „Solidarności”.
Urodził się 19 stycznia 1934 r. w Jastkowicach (pow. stalowowolski). W 1953 r. ukończył Technikum Mechaniczne w Tarnowie, a już jako jego uczeń rozpoczął pracę w Zakładach Mechanicznych „Tarnów” (późniejsze nazwy ZM „Ponar” i FOS „Ponar”). W ZM przepracował 40 lat aż do przejścia na emeryturę w 1991 r. W tym okresie przeszedł także drogę o pracownika umysłowego do konstruktora specjalisty.
W trakcie nauki w szkole był szykanowany ze względu na odmowę podpisania petycji dotyczącej usunięcia lekcji religii ze szkół. W 1956 r. uczestniczył w demonstracji podczas „Poznańskiego Czerwca”.
W 1980 r. aktywnie włączył się w tworzenie „Solidarności” w FOS „Ponar” w Tarnowie, pełniąc funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Założycielskiego a następnie Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”. Równolegle dążył do wzmocnienia nowego związku poprzez tworzenie struktur ponadzakładowych w Tarnowie doprowadzając do powstania Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej „Solidarności”, w ramach której był odpowiedzialny za interwencje i obsługę zebrań związkowych. Wyrazem zaufania, jakim się cieszył było powierzenie mu mandatu delegata na I Walne Zebranie Delegatów Regionu Małopolskiego NSZZ „Solidarność”, które obradowało w Tarnowie w 1981 r.
7 sierpnia 1981 r. współorganizował w Tarnowie protestacyjny Marsz Głodujących, którego celem było zwrócenie uwagi na wysokie ceny towarów i problemy związane z dystrybucją artykułów spożywczych.
Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 r. został internowany i umieszczony w Zakładzie Karnym w Załężu k. Rzeszowa. Po zwolnieniu z internowania (29 maja 1982 r.) wrócił do pracy w „Ponarze”. Wielokrotnie był nękany, inwigilowany, poddawany rewizjom, oraz nakłaniany do zmiany miejsca zatrudnienia. W tym okresie zaangażował się w rozprowadzanie książek o tematyce religijnej.
Mimo tych szykan zaangażował się w prace podziemnych struktur związku, wchodząc w 1982 r. w skład Tymczasowej Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej „Solidarność” oraz Tarnowskiej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „Solidarność” Robotników i Chłopów. W tym okresie organizował pomoc dla represjonowanych i ich rodzin, uczestniczył aktywnie w manifestacjach patriotycznych i rocznicowych, w tym m.in. w akcji układania krzyża kwietnego na placu katedralnym w Tarnowie. Zaangażował się także w tworzenie Duszpasterstwa Świata Pracy w Tarnowie, organizował msze św. za ojczyznę oraz Pielgrzymki Świata Pracy z Tarnowa na Jasną Górę.
23 lutego 1984 r, został wraz z innymi członkami TTKK aresztowany w Koszycach Małych, a następnie oskarżony o przynależność do nielegalnych struktur. Po interwencji hierarchów kościelnych zwolniony 9 kwietnia 1984 r. ze względu na stan zdrowia. W kolejnych latach był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, w jego mieszkaniu kilkakrotnie dokonywano przeszukań. Po raz ostatni został przesłuchany i zatrzymany 29 września 1988 r. – kilka dni po utworzeniu Komitetu Założycielskiego „Solidarności” w Zakładach Mechanicznych „Ponar”.
W 1989 r. wszedł w skład Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Tarnowie i aktywnie zaangażował się w kampanię wyborczą przed „wyborami kontraktowymi”. W kadencji 1989-1992 pełnił także odpowiedzialne funkcje związkowe, będąc przewodniczącym zakładowej „Solidarności”, delegatem na Walne Zebranie Delegatów i na Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, a także członkiem Zarządu Regionu.
W kolejnych latach obok pracy na rzecz „Solidarności”, angażował się w działalność społeczną (założył w 1999 r. Stowarzyszenie Rodzina Polska), oraz polityczna, będąc w 2001 r. tarnowskim pełnomocnikiem Ligi Polskich Rodzin w wyborach parlamentarnych.
Oprac. A. Gliksman
|
|
|
|
|
