Waldorf-Kubiczek Stefan Michał de, ur. 4 V 1903 Piotrków Trybunalski, inż., por. rez. piech. (19 III 1939), ppor. OW, brat Tadeusza, z zawodu inż. rolnik, inz. budowlany, absolwent szkoły wyższej (j. niemiecki i słabo angielski) i Dywizyjnego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie (1932), żołnierz POW w Kielcach, ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej, we wrześniu 1939 r. szef kompanii Sztabu Głównego, wojna w oflagu, do Brygady Świętokrzyskiej przybył z XVI Zgrupowania POW Lubeka, od 1 XII 1945 dowódca plutonu w kompanii 4015, następnie w komp. 4222 (1946), dca plutonu i wykładowca kursu kreślarskiego w komp. 4101 Oberdachstetten (5 VII 1946 – 29 VI 1947).

Waldorf-Kubiczek Tadeusz Karol de, ur. 14 VII 1909 w Piotrkowie Trybunalskim, ppor. rez. piech. (1 I 1935), ppor. OW, brat Stefana Michała, z zawodu inż. geodeta, absolwent szkoły wyższej (j. niemiecki) i Dywizyjnego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w Śremie (1930/31), we wrześniu 1939 r. oficer 36 pp., wojna w oflagu, do Brygady Świętokrzyskiej przybył z XVI Zgrupowania POW Lubeka, od 1 XII 1945 dowódca plutonu w kompanii 4015, oficer oświatowy komp. 4101 Oberdachstetten (1946-48).

Waliszek Henryk, ur. 6 IX 1914 Gospodarz, pow. Łódź, ppor. rez. piech., z zawodu nauczyciel, absolwent szkoły średniej (j. niemiecki) i Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 26 DP w Skierniewicach (1936/37), od 1 IV 1946 w Brygadzie Świętokrzyskiej, 14 VI 1946 mianowany rozkazem dziennym nr 10 ppor. i dcą plutonu w komp. 4022.

Wasilewski Wacław Stanisław "Ulicz" (1 IX 1914 -) kpr. pchor. WP, ppor. NSZ, 1 VII 1945 w O. II BS, jesienią 1945 dołączył do 2 Korpusu i służył w 16 Komp. Warsztatowej, 25 III 1946 mianowany przez Naczelnego Wodza ppor. rez. piechoty z dniem 1 X 1944.

Wasiłowski Jan "Hermes", ur. 30 V 1922 Warszawa, plut. pchor. (VIII 43), ppor. rez. piech. (11 VIII 1945), wykształcenie średnie (Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Warszawie) i dwa lata prawa na konspiracyjnym Uniwersytecie Warszawskim (j. francuski), ochotnik (służba pomocnicza wraz z 3 Warszawską Drużyną harcerzy) podczas obrony Warszawy (1939) od V 40 w ZJ i NSZ w Warszawie, absolwent konspiracyjnego kursu podchorążych NSZ w Warszawie (VIII 1942 – VIII 1943), sierż. pchor. IV 1944, zca dcy plutonu Obwodu NSZ Warszawa Południe (VIII 43 – VII 1944), zca dcy plutonu w powstaniu warszawskim (komp. "Prusa", baon "Gozdawa", po upadku powstania w obozach Ożarów, Landsberg, Murnau, w Brygadzie od 6 VII 1945 z przydziałem do mjr. "Mikołaja", od 1 X 1945 w plutonie łączności, 17 XI 1945 odkomenderowany do 2 Korpusu, od 24 I 1946 urlop bezterminowy dla ukończenia studiów w Paryżu.

Wawro Antoni "Dziadek" (25 V 1922 Kraków – 13 IV 1992), ppor. rez. piech. czasu wojny, wykształcenie średnie plus 3 lata studiów medycznych, absolwent konspiracyjnej Szkoły Podchorążych NOW we Lwowie (IX 1943 – IV 1944), w czasie wojny członek NOW, żołnierz AK, dca plutonu w oddziale leśnym 8 komp. 26 pp. AK i C-2 Zgrupowania "Warta", wybitny dowódca i wychowawca w oddziale partyzanckim, w Brygadzie od 30 X 1945, od 24 X 1945 dowódca II plutonu w kompanii 4007, założyciel kompanijnej tzw. koleżeńskiej kasy oszczędnościowej i autor jej statutu w kompanii, zweryfikowany warunkowo w Murnau, od 15 III 1946 na urlopie bezterminowym dla kontynuowania studiów, kawaler orderu VM (5 kl.).

Wawrzkowicz Otmar "Oleś", "Kaczkowski", po wojnie Kaczkowski Marian, ur. 1 X 1910 w Warszawie, kpt. NSZ, z zawodu ekonomista, absolwent WSH w Warszawie (j. niemiecki, francuski), członek prezydium Tymczasowej Narodowej Rady Politycznej (1944), szef II Oddziału NSZ-ZJ w Kielcach i Częstochowie, członek "zespołu sędziowskiego", który skazał na śmierć komendanta głównego NSZ "Kmicica" (1944), zabójca Komendanta Głównego NSZ "Kmicica" 18 X 1944 w Częstochowie; 7 VII 1945 dotarł do Brygady z Komendy Głównej i został przydzielony do "oddziału specjalnego", 13 VII 1945 wysłany służbowo do gen. Andersa wraz kpt. Jerzym Tomem, 27 VII 1945 powrócił do Brygady bez Toma, 10 VIII 1945 otrzymał miesięczny urlop z Brygady, od 1 X 1945 oficer do specjalnych zleceń, 17 XI 1945 oddelegowany do 2 Korpusu, a faktycznie zastępca kierownika wywiadowczej Ekspozytury „En” Regensburg, nastawionej na utrzymywanie kontaktu z Polską i gromadzenie informacji wywiadowczych.

Ważyński Kazimierz "Skarbek" po wojnie Skarbek Kazimierz, ur. 20 VI 1900 Olany pow. Oszmiana, kpt. art. ss, uczestnik walk o niepodległość, absolwent Szkoły Oficerów Artylerii (1920), j. rosyjski, niemiecki, angielski, w 1939 r. oficer zwiadowczy 20 PAL w Prużanach, wojna w obozie jenieckim, od 18 II 1946 dca komp. 4103 i komendant OC, od 4 V 1946 dca komp. 4088.

Wąsik Wiktor "Kalina" po wojnie Kalina Wiktor, ur. 1 X 1920 Leszczyny – Łódź, absolwent gimnazjum (mała matura) oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu (1938/39), kpr. pchor., z zawodu metalowiec, od 11 VIII 1944 w 4 kompanii 202 pp., 7 X 1944 oddelegowany do akcji specjalnej antykomunistycznej w rejonie VIII (Częstochowa), tam awansowany do stopnia podporucznika, od 30 III 1945 uczestnik kursu dla młodszych oficerów, od 11 IV 1945 przydzielam czasowo do dyspozycji komendanta kursu rekruckiego, od 19 IV 1945 oficer dyspozycyjny III batalionu, od 11 V 1945 szef warsztatu naprawczego taboru pojazdów mechanicznych, p.o. dowódca plutonu (kompanii) ckm III batalionu (28 V - 26 VII 1945), po reorganizacji z 17 VIII 1945 dowódca plutonu w kompanii kpt. "Walerego", 28 VIII 1945 odszedł na miesięczny urlop zdrowotny, po powrocie oficer dyspozycyjny sztabu Brygady (OZ), od 11 X 1945 dca plutonu w komp. 4005, 22 I 1946 przydzielony jako instruktor do szkoły kierowców przy komp. 4000 Kitzingen, od 13 V 1946 dca plutonu w komp. 4002, wiosną 1947 r. dca plutonu w komp. 4231.

Wemberger Włodzimierz "Dunin", ur. 12 IV 1915 Warszawa, ppor. rez. kaw. (1 I 1938), student, absolwent szkoły średniej i SGGW (3 lata) oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu (1935/36), od 23 II 1946 dca plutonu w komp. 4002, 13 V 1946 otrzymał bezterminowy urlop.

Werno Hieronim Z. "Wróbel", ur. 30 IX 1925 w Kępnie, syn Jana i Anny z Kunów, sierż. pchor. (IV 1945), wykształcenie średnie (1938-40, 1941-44, 1945-46, matura), j. francuski i angielski, od 1941 r. członek ZJ, następnie NSZ w Suchedniowie, okręgu kieleckim, kolporter i kurier, kpr. ((1943), partyzant oddziałów Akcji Specjalnej (1943-1944), plut. (1944), aresztowany w Skarżysku w czerwcu 1944 r. zbiegł z transportu i dołączył do Brygady Świętokrzyskiej, brygadowa szkoła podchorążych (X 1944 – I 1945), plut. (I 1945), sierż. pchor. (IV 1945).

Werno Klemens Jan "Klemens" "Klemens Bolesław", ur. 13 V 1893 Rawicz, 7 klas szkoły powszechnej, szkoła rolnicza w Bolesławcu, szkoła podoficerska w 69 pp. i kurs szkoły policyjnej, policjant (urzędnik pp.), kpr. (6 I 1919), plut. (1 V 1920, 69 pp.), sierż. (15 X 1943, V Okręg NSZ), chor. NSZ (18 IV 1945), uczestnik walk o niepodległość (1919 – 1921), od 16 IV 1921 w pp., od III 1940 w ZJ (wywiad), następnie przy Komendzie Głównej NSZ w Warszawie, od 3 VII 1944 w grupie leśnej, od 15 VIII 1944 w II Oddziale BS, 17 VIII 1944 r., na wniosek "Gustawa", awans na st. sierż., następnie podoficer gospodarczy (2 IX 1944 - 2 I 1945), p.o. oficer gospodarczy (2-12 I 1945) i żywnościowy (12 I - 17 II 1945) Brygady, 1 II 1945 wniosek szefa O IV "Poraja" o awans na chor. ("Nadzwyczaj sumienny i energiczny. Dobry wykonawca. Ideologicznie wyrobiony i związany"), od 17 II 1945 r. w kwatermistrzostwie Brygady, 18 IV 1945 awansowany do stopnia chorążego, 17 VIII 1945 w dyspozycji kwatermistrza BS, od 26 IX 1945 magazynier w poczcie dowódcy BS, od 6 IV 1946 w O. IV OZB, od 30 IV 1946 oficer żywnościowy Ośrodka Fürstenfeldbruck (jest 26 VI 1948).

Weyher Zbigniew "Leski" po wojnie Leski Zygmunt, ur. 9 III 1907 Wejcherowo, mjr rez. sap., z zawodu inż. budownictwa lądowego, absolwent wyższych studiów technicznych (j. rosyjski, niemiecki) i Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie (1926/27), od 8 I 16 w Brygadzie Świętokrzyskiej, od 11 I 1946 grupie mjr. "Aleksandra", od 9 II 1946 dca OZB, od 18 III 1946 p.o. dca, a od 20 III 1946 dca Ośrodka Herzogenaurach, w 1947 r. w Anglii.

Wiczuk Jarosław "Rosowski", ur. 21 X 1902 Rososz – Biała Podlaska, ppor. rez. kaw., z zawodu buchalter, absolwent szkoły średniej (j. niemiecki, rosyjski) i Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy (1922) oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu (1923), od 16 V 1946 dowódca plutonu w kompanii 4020.

Wieczorek Kazimierz "Zagajny", ur. 8 II 1917 Słomowo – Oborniki, ppor. rez. piech., z zawodu nauczyciel, absolwent szkoły średniej (j. niemiecki) i Dywizyjnego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 1957 pp. (1936/37), od 4 I 1946 dowódca plutonu w kompanii 4100

Wieczorkiewicz Józef, ur. 15 I 1897 Stary Rokinin-Łask (Łódź), ppor. rez. piech. (19 III 1921), z zawodu buchalter, absolwent szkoły średniej (j. niemiecki i rosyjski), służba czynna 1917-1920, od 15 XI 1945 dowódca plutonu w kompanii 4010, 15 I 1946 przeniesiony do OZ (O. IV), 1 II 1946 zwolniony ze służby na własną prośbę.

Wiedliński [Wiedeński] Wacław "Biały" po wojnie Biały Wacław, ur. 15 X 1921 Warszawa, ppor. rez. piech., z zawodu szofer, absolwent szkoły średniej (mała matura) i konspiracyjnej szkoły podchorążych AK (II-V 1944), uczestnik powstania warszawskiego, od 27 II 1946 dca plutonu w komp. 4003, 2 III 1946 zmiana nazwiska na Biały Wacław, 1 VI 1946 zwolniony po uprzednim aresztowaniu za jakieś nadużycia).

Wierciak Stanisław Leonard "Gazda", po wojnie Gazda Stanisław ur. 6 XI 1911 w Nowym Targu, ppor. rez. piech. (1 I 1936), absolwent studiów medycznych (mgr farmacji), z zawodu farmaceuta (j. niemiecki i czeski), absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie (1932/33) i Ostrowi-Komarowie (1933/34) ppor., od 13 V 1945 oficer III batalionu BS, od 8 VI 1945 p.o. dowódca 3 kompanii III batalionu, po reorganizacji z 17 VIII 1945 dowódca plutonu w kompanii kpt. "Walerego", od 21 IX 1945 dowódca III plutonu w komp. (4005) 4011, 1 II 1946 ukarany za niedbalstwo przy nadzorze nad więźniami pięciodniowym aresztem domowym.

"Wiesław", ppor. WP (29 VIII 39), absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty Ostrów-Mazowiecki), popr. z 29 VIII 39, od 1942 w NOW, komendant obwodu Miechów NSZ, od 8 VI 1944 w NSZ, od 11 VIII 1944 dowódca plutonu szturmowego BS, następnie dca 6/204 pp., 21 VIII 1944 sporządzono wniosek awansowy na por., dowódcę kompanii. Wg opinii bezpośredniego przełożonego (kpt. "Wojski"): "Dyscyplina duża, jako dca komp. umie sobie zjednywać podkomendnych, samodzielny, zdolność org. duża, orientacja dość szybka, decyzje trafne. Zasługuje na awans na por.". Decyzja komisji weryfikacyjnej: "Chwilowo wstrzymać [awans], do czasu wykazania się w akcji bojowej". Decyzja "Bohuna": "awansować". 22 VIII 1944 awans na por.

Wilczyński Władysław "Dębowski", ur. 10 XI 1914 Suchedniów, Kielce, por. rez. piech., z zawodu biuralista, szkoła średnia i 2 lata Szkoły Nauk Politycznych, Dywizyjnego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Łucku (1938/39), od 2 XI 1945 w Brygadzie Świętokrzyskiej z przydziałem do komp. 4009, od 19 XI 1945 dowódca I plutonu w kompanii wartowniczej 4009, 18 I 1946 małżeństwo z Lidią Słyszówną, od 8 III 1946 dca plutonu (ppor.) w komp. 4011, od 29 IV 1946 por. i zca dca komp. 4104 (4028).

Wilczyński Włodzimierz "Włodek" ppor., dowódca oddziału NSZ w Częstochowskim.

Wilewski Franciszek "Trzaska", ur. 1 III 1912 Głuchów Skierniewice, ppor. rez. kaw., szkoła średnia, absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu (1933/34), od 15 III 1946 dca plutonu w komp. 4007.

Wilski Jerzy Ludwik "Szczepan", ur. 15 VIII 1918 w Sosnowcu p. Będzin, plut. pchor. WP (V 39), ppor. OW, kpt. OW (1947), absolwent gimnazjum humanistycznego w Dąbrowie Górniczej (1936, j. czeski, niemiecki, angielski) i 1 rok prawa na UW, absolwent Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty 29 DP przy 76 pp. w Grodnie (1937/38) kpr. pchor. (IX 37), w kampanii wrześniowej nie brał udziału, od XI 39 szef łączności NOW w Zagłębiu Dąbrowskim (ppor. – 1 I 40, rozkaz dcy ZJ, potwierdzony w 1942 r. przez dowódcę NSZ), 15 IV 40 aresztowany i zesłany do KL: Oświęcim, Gross Rosen, Leitmeritz, 8 V 1945 przed nadejściem armii sowieckiej zbiegł z obozu i przez Czechy dostał się do Niemiec, od 13 III 1946 w OW, gdzie szybko awansował: sierż. pchor. (VI 1946), ppor. (30 VII 1946), por. (7 III 1947) i kpt. OW (26 IX 1947), był dca drużyny, zca dcy plutonu, szefem kompanii i dca plutonu w kom. 4087 Bad Reichenhall (13 III – X 1946) w tym czasie odbył szkolenie w Käfertalu, gdzie awansował na ppor. (30 VII 1946), oficer oświatowy 157 LSC (X 1946 – 10 V 1947), oficer oświatowy 156 LSC Reinheim (10 V – XII 1947), od 28 I 1948 ppor. OW i dca plutonu w komp. 4082 (jest 4 IX 1948).

Winter Bronisław ppor. WP, wojna w Murnau, dca plutonu w komp. 4025, zorganizowanej w Langwasser (26 XI 1945), dca oddziału wydzielonego z komp. 4025 w Lengries k. Bad Tölz (XI 45).

Winter Ryszard, ur. 16 X 1918 w Tulczynie Podolskim, por. rez. broni pancernej, z zawodu inżynier-mechanik, absolwent wyższych studiów technicznych (j. niemiecki, rosyjski) i Szkoły Podchorążych Broni Pancernej w Modlinie (1937/1938), od 2 IV 1946 w Winzer, od 29 V 1946 zca dcy komp. 4093.

Wir Aleksander ppor., od 17 VIII 1945 oficer II oddziału BS.

Wiśniewski Henryk Józef "Drzewica", ur. 27 VIII 1912 Częstochowa, plut. pchor. (XI 33, 25 p. uł Wielkopolskich), ppor. NSZ (1 I 45) inż. agronom, absolwent Wydziału Rolnego Politechniki Lwowskiej – Dublany (1937) i CW Kawalerii w Grudziądzu (1931-32), w czasie kampanii wrześniowej w zwiadzie konnym 8 pp. Leg., od 5 XI 39 PZP Lublin, , od 15 IV 42 NOW Częstochowa i Opatów Kielecki, od 27 VIII 44 w BS, 16 III 45 w OR BS, 27 VIII 45 zwolniony z BS i odszedł do obozu cywilnego w Coburgu, w 1948 DP Coburg

Wiśniewski Marian "Ramult" po wojnie Ramult Marian lub Ramult-Wiśniewski Marian (7 VII 1909 Marcewek pow. Konin – 28 VII 1946 Monachium), ukończył szkołę średnią (j. francuski, niemiecki), przedwojenny podoficer zawodowy, harcerz (prowadził drużyny w Janowcu, Gnieźnie i Warszawie), absolwent szkoły handlowej, słuchacz Uniwersytetu Warszawskiego (polonistyka, prawo, ekonomia), st. sierż. w kampanii wrześniowej, więzień sowiecki (Szepietowka), po ucieczce żołnierz AK, absolwent konspiracyjnej szkoły podchorążych (1943), 20 VIII 1943 aresztowany: więzienia w Inowrocławiu i KL Mauthausen, po odzyskaniu wolności (5 V 1945) wstępuje do Brygady Świętokrzyskiej (17 VI 1945) z przydziałem do III batalionu (st. sierż. z cenz.), od 23 II 1946 p.o. dca VI plutonu komp. 4012 dawniej 4103 (st. sierż. pchor.), 18 III 1946 nominacja na ppor. piech. czasu wojny i dowódcę plutonu w komp. 4012, zginął pod gruzami baraku zwalonego przez burzę.

Wiśniewski Michał "Michel", ur. 29 IX 1916 Lwów, ppor., absolwent szkoły średniej i LKP Tarnopol (1935/36), z zawodu buchalter, od 5 VII 1945 w IV batalionie, po reorganizacji z 17 VIII 1945 dowódca plutonu w kompanii kpt. "Gustawa", od 21 IX 1945 dowódca II plutonu w komp. 4003, od 1 VI 1946 dca plutonu w komp. 4082.

Witkowski Wojciech "Bilewicz", ur. 1923, szer. WP, ppor. NSZ. jesienią 1945 dołączył do 2 Korpusu i służył w 10 Baonie Strzelców. 12 III 1946 NW odrzucił wniosek nominacyjny na ppor., bo choć przebieg służby niewątpliwie wskazuje na związki z AK to jednak nie występują kwalifikacje na oficera, a zupełny brak dokumentów (legitymacje, potwierdzenia) uniemożliwiają weryfikację w stopniu podoficerskim.

Władyka Stefan "Lech", "Lech Król", przybrane nazwisko okupacyjne: Stefan Wodecki, po wojnie Lech Stefan, ur. 30 V 1918 Płock, kpt. (30 III 1946) syn Antoniego (1 VI 1885 – 7 XII 1926 Tczew), nauczyciela-polonisty, i Łucji z Grzegorzewskich (po 1945), absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Tczewie (22 V 1936), V Dywizyjnego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu (20 IX 1936 – 20 IX 1937), przez dwa lata słuchacz Wydziału Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego (1937/8 – 1938/9), st. strz. c. (1 III 37), kpr. pchor. (30 V 37), plut. pchor. (20 IX 38), od VIII 38 przydzielony do 66 pp. Chełmno (dca drużyny, zca dcy plutonu) uczestnik (plut. pchor.) kampanii wrześniowej w ośrodku zapasowym 16 DP w Radomiu do kapitulacji jednostki w okolicach Biłgoraja pod koniec września 1939. Po pójściu do niewoli ewakuowany na zachód przez Janów Lubelski, Zawichost, Ostrowiec Świętokrzyski. Po ucieczce z niewoli w Ostrowcu Świętokrzyskim (pierwsza niedziela X) powrócił do Tczewa. Tam nawiązał pierwsze kontakty z rodzącą się konspiracją narodową – Mieczysławem Dukalskim, przedwojennym członkiem ONR. Po wysiedleniu z Tczewa w początkach listopada 1939 r. wyjechał w rodzinne strony matki, do Kielc, gdzie pracował w początkowo w tartaku (1939 – 1941), a następnie w Nadleśnictwie Kielce (1941–1944), kierowanym przez inż. Suchockiego, wysiedleńca z Poznańskiego, w którym wszyscy pracownicy związani byli z działalnością konspiracyjną, m.in. mgr Uniwersytetu Poznańskiego mjr "Poraj", używający wówczas nazwiska "Borowik", od VIII 1941 r. członek ZJ i NSZ, dowódca konspiracyjnego plutonu NSZ w Kielcach i wykładowca na tajnych kompletach gimnazjalnych, w czasie konspiracji awansowany do stopnia podporucznika NSZ (1 I 1942), organizator konspiracji narodowej wśród słuchaczy tajnego uniwersytetu w Kielcach (1944), razem z grupą 12 ludzi, swych uczniów z kompletów, udał się do Brygady (6 VIII 1944), od 11 VIII 1944 adiutant i kronikarz 202 pp., 10 XI 1944 awans na porucznika. Wg wniosku awansowego: "Energiczny, dobry organizator, pracowity, oficer na wysokim poziomie moralnym". Od 19 XII 1944 (objęcie formalne 26 XII 1944 w Maciejowie Starym) dowódca 5 kompanii 202 pp. (po "Sulimczyku"), od 2 I 1945 dowódca 2 kompanii Pułku Świętokrzyskiego, od 18 III 1945 zastępca obrońcy w sądzie polowym Brygady, od 9 IV 1945 dowódca plutonu na kursie doskonalącym dla podoficerów, od 19 IV 1945 dowódca 2 kompanii II batalionu, od 6 VI 1945 komendant kursu oświatowego dla żołnierzy bez ukończonej szkoły podstawowej, od 21 VII 1945 r. adiutant II batalionu, po reorganizacji z 17 VIII 1945 oficer oświatowy kompanii mjr. "Sępa", a dzień później dowódca plutonu na miejsce ppor. "Ślepowrona", 14 IX 1945 r. został oddelegowany do 2 Korpusu, w którym miał objąć stanowisko oficera oświatowego batalionu. Jego stopień wojskowy nie został zweryfikowany, a ponadto nie odpowiadały mu stosunki w Korpusie. Po powrocie do Brygady (7 XI 1945) został zastępcą dowódcy (kpt. Nałęcz) kompanii wartowniczej 4009 i jako dowódca dwóch wydzielonych plutonów pełnił służbę przy magazynach amunicji w pobliżu dworca głównego w Monachium (tam też znajdował się pluton wydzielony z innej kompanii), reszta kompanii przy lotnisku z mp. Kirchenfeld; 13 I 1946 objął służbę w Hohenbrunn, ale wkrótce zachorował i został skierowany do szpitala amerykańskiego, gdzie przeszedł operację usuwania kamieni nerkowych (II-III 1946). Po operacji wrócił do Westerchof. Od 22 III 1946 zca dcy komp. 4101 (anulowano 30 III 1946), 30 III 1946 awans na kapitana ("na czas pełnienia służby w kompaniach wartowniczych") i nominacja na dowódcę komp. 4011, wraz z którą został skierowany do Dachau. Tam pełnił służbę do września 1946.

Włodarkiewicz Marian Stanisław, ur. 8 IX 1894 w Weissenfels, Turyngia, mjr piech ss, syn Piotra i Marii z Cichockich, matura w Dreźnie (1913), rozpoczęte studia agronomiczne przerwane wojną (1914), żołnierz Legionów Polskich (1914-1918), uczestnik wojny polsko-bolszewickiej (1918-1920), po wojnie praca w sztabie 14 DP (1920-1927), i II oddziale Sztabu Głównego (1927-1939), attache wojskowy w Wiedniu (1938), uczestnik kampanii wrześniowej, dowódca polskiej komórki wywiadowczej w Gdańsku (1939), aresztowany przez Niemców i osadzony w KZ Stutthof i Oranienburg-Sachsenhausem (1940-1945), kierownik obozów DP w Lubece i Hildesheim (1945-1948), od 1946 współpraca z grupą wywiadowczą w Regensburgu.

Wojdak "Onufry Zagłoba", ur. 11 II 1915 Głodowo Wielkie-Pułtusk, ppor. piech. ss., absolwent szkoły średniej (niemiecki, francuski i słabo rosyjski) i Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komarowie (1936-39), od 8 I 1946 dowódca plutonu w kompanii 4000.

Wojnowski Julian "Julek", ur. 8 I 1913 Cegielnia pow. Suwałki, ppor rez. art. (1 I 1935), z zawodu przodownik straży więziennej, absolwent szkoły średniej (francuski, niemiecki) i Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (1932/33), od 20 I 1946 w Brygadzie Świętokrzyskiej, od 23 I 1946 dowódca plutonu w kompanii 4101, 24 I 1946 otrzymał kilkunastodniowy urlop, z którego nie powrócił. 27 II 1946 zwolniony formalnie z I GKW.

Wojski Jerzy "Jerzy", "Jerzy Wojski" (28 II 1899 N. Sącz - 21 XI 1971 Lyon, Francja), oficer sł. stałej piech., do legionów wstąpił w wieku 15 lat, 4 pp. Leg., uchodzi za dobrego wyszkoleniowca, przez 8 lat dowódca plut. CKM na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy, w czasie wojny Okręg VB Kielce, kpt. NSZ, dowódca oddziału NSZ ("Dymszy") w czerwcu 1944, od 11 VIII 1944 dowódca II batalionu 204 pp. ; po reorganizacji z 16 VIII 1945 r. mianowany dowódcą kompanii nr 3, dowódca kompanii 4012 Monachium (XII 1946); po zwolnieniu z OW mieszkał w Monachium; 14 VIII 1948 został przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Związku b. Wartowników. Prawdopodobnie Jawor Jerzy, a Wojski to pseudonim. (JMC, 153). Odznaczony Krzyżem Niepodległości i 4x Krzyżem Walecznych za okres 1914-1920. Po ukończeniu 6 klasy wstąpił do 3 pp. Leg., służba na froncie karpackim, potem Kołomyja i Besarabia, ranny pod Rokitną (14 VI), po wyjściu ze szpitala 4 pp. Leg, na Froncie Wołyńskim - 5 VII 16 ciężko ranny pod Polską Górą, niewola rosyjska (1917), ucieczka i w III 18 dołączył do II Brygady pod Kaniowem. Po bitwie internowany w Niepołomicach, 18 IX 18 ucieka, udział w obronie Lwowa, ranny w XII 18 i odesłany do Krakowa. W III 19 wyjazd do Jabłonnej, a parę dni później do II baonu 4 pp. Leg na front pod Lidę i bierze udział we wszystkich walkach pułku do końca wojny. Po wojnie zostaje w wojsku. Do 31 r. przechodzi liczne kursy. IX 31 przydzielony do Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy w Kielcach na stanowisku dowódcy plut. CKM. 29 VIII 39 wyjazd z pułkiem na front. 13 IX ranny i otrzymuje rozkaz odwiezienia sztandaru pułkowego do Warszawy. Po kapitulacji wyjechał w opatowskie. W marcu 1940 zaczyna organizować teren i nawiązuje kontakt z Warszawą. Został oficerem organizacyjnym na teren Opatowskiego i Sandomierskiego. 10 I 1944 aresztowany, zbiegł w drodze do Częstochowy i zameldował się w Kieleckiem. W VII 1944 mianowany zastępcą szefa Wydziału III Okręgu Kieleckiego NSZ-AK. W sierpniu 1944 przechodzi do Brygady (nazwa nie pada), od 15 VIII 1944 dowódca 204 pp., 17 IX 1945 dowódca kompanii wart., przewodniczący Komisji Rewizyjnej ZbW (1948-1949), po kryzysie wartowniczym wyemigrował 20 X 1948 r. do Francji.

Wojtasik Zygmunt "Zygmunt" "Jodłowski" po wojnie Wojtasik-Jodłowski Zygmunt ur. 2 IV 1921 Brzozowica pow. Będzin, WP, ppor. NSZ, szkoła średnia, z zawodu fotograf, absolwent konspiracyjnej szkoły podchorążych NSZ (1943), kolejno dca plutonu w komp. 4086 (od 15 III 1946), 4083 (8 IV 1946) i 4011 (od 1 VI 1946). 12 III 1946 NW odrzucił wniosek nominacyjny, gdyż i wg opinii Komisji Weryfikacyjnej II Korpusu nie występowały kwalifikacje na oficerów. Główna Komisja Weryfikacyjna AK dla uproszczenia postępowania zweryfikowała go w stopniu kpr. piech.

Wojtaś Władysław "Melewski", ur. 26 VIII 1908 Dodobów pow. Rudki, ppor. rez. piech. (1 I 1936), z zawodu inż. hydrotechnik, absolwent Politechniki Lwowskiej (niemiecki i słabo angielski) i Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 1948 pp. (1932/33), od 17 IV 1946 w Ośrodku Fürstenfeldbruck, dowódca plutonu w kompanii 4083.

Wojtiuk Jerzy "Wiktor" po wojnie Wiktor Jerzy, ur. 26 II 1905 Drohiczyn, absolwent szkoły technicznej, z zawodu technik budowlany, plut. pchor. WP (1939), ppor. NSZ (18 III 1946), od 26 VIII 1944 w NSZ i BS, podoficer II bat. 204 pp., 17 X 1944 przeniesiony do plutony saperów dowództwa BS, 9 XI 1944 mianowany referentem oświatowym tegoż plutonu; 26 XI 1944 wniosek kpt. "Korczaka" o awans na sierż. pchor. ("uczciwy, zdyscyplinowany, dobry") poparty przez kpt. "Poraja". Absolwent konspiracyjnej szkoły podchorążych (1944/45), 18 III 1946 nominacja ppor. piech. czasu wojny i dowódcę plutonu w komp. (4011) 4005, w 1947 r. w Obermenzig.

Wojtkiewicz Mieczysław, ur. 6 XI 1918 w Krowicy p. Tarnopol, pchor., ppor. piech. (18 I 1946), z zawodu student, absolwent szkoły średniej (j. rosyjski, niemiecki) i Dywizyjnego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 54 pp. w Tarnopolu (1937/38), od 15 XI 1945 w Brygadzie Świętokrzyskiej, 31 XI 1945 przydział do komp. 4013, 10 I 1946 powołany na tygodniowy kurs podchorążych z zakresu O. III i O. VI, od 18 I 1946 dowódca plutonu w kompanii 4101, a następnie w komp. 4070 (1946-47).

Wojtkowski Jerzy "Drzazga" kpt., oficer NSZ z Lubelszczyzny, następnie dowódca oddziału NSZ na Podlasiu.

Wojtulewicz Jerzy "Tugan", ur. 22 II 1910 Warszawa, ppor. rez. piech. (1 I 1935), z zawodu dziennikarz, absolwent Wyższego Kursu Dziennikarskiego (j. francuski, rosyjski, niemiecki) i Dywizyjnego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Komorowie (1931/32), od 3 III 1945 w OC Käfertal, od 29 IV 1946 dowódca plutonu w kompanii (4104) 4028.

Wolfarth Edward "Chomik" po wojnie Chomik Edward, ur. 27 X 1914 w Warszawie, ppor., por. NSZ i OW (24 XII 1945), absolwent Akademii Nauk Politycznych (Instytut Wschodni) i Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty w Łucku (1935/36), z zawodu orientalista (język angielski, japoński, rosyjski, niemiecki), od 26 V 1945 w I batalionie BS, od 7 VI 1945 kwatermistrz I batalionu, od 23 VI 1945 oficer żywnościowy Brygady, po reorganizacji z 17 VIII 1945 oficer kwatermistrzostwa Brygady, od 21 IX 1945 dowódca VI plutonu w komp. 4004, od 25 X 1945 w dowództwie Brygady (tłumacz), od 31 X 1945 oficer łącznikowy przy dowództwie armii amerykańskiej w Fürth, od 27 XII 1945 p.o. kwatermistrz BS (na czas pobytu w szpitalu por. "Jastrzębskiego"), od 15 VI 1945 adiutant 192 LSC Erlangen, od 24 VI 1947 oficer polskiej sekcji łącznikowej przy 7 LSA.

Wolski Kazimierz Bolesław "Dąb" (4 IV 1906 Stanisławów – 15 IV 1975 Montreal, Kanada), por. art. ss. (1 I 1934), mjr OW, j. niemiecki, rosyjski, absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu (1927-30), oficer 11 PAL w Stanisławowie, a od listopada 1936 w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, w 1939 r. instruktor 8 bataerii szkolnej w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, uczestnik kampanii wrześniowej, wojna w obozie jenieckim, od 28 XI 1945 w POW Langwasser, od 12 IV 1946 dca komp. 4104, od 20 IV 1946 dca komp. 4018, następnie dowódca kompanii 4082 Frankfurt.

Wódz Jan J. "Lampart", "Szczerbiec" po wojnie Leszczyński Jan (24 XII 1912 Rzeczyca Sucha p. Sandomierz – 17 V 1981 Nowy Jork, USA), ogniomistrz, sierż. WP (12 III 39), ppor. NSZ (15 VII 1944), syn Józefa i Julii z Podlewskich mała matura, z zawodu rolnik i brakarz, absolwent gimnazjum (mała matura) i szkoły podoficerskiej przy 6 PAC (1935) i kursu artylerii plot (1939) we wrześniu 1939 r. ogniomistrz 1 Dywizjonu Przeciwlotniczego, od 12 X 42 w grupie leśnej na Lubelszczyźnie (Aleksandrówka, oddział "Wojciecha" i "Stepa") dca plutonu AS Okręgu III NSZ (XI 43 – VII 44), za udział w potyczce pod Ujściem, ocalenie oddziału i wyniesienie rannego przedstawiony do odznaczenia Virtuti Militari, chor. (VII 1944), 1 VIII 1944 r. awansowany do stopnia ppor. ze starszeństwem z 1 I 1944, od 8 VIII 1944 w Brygadzie Świętokrzyskiej, od 11 VIII 1944 dowódca 1 kompanii 202 pp., ranny pod Rząbcem (8 IX 1944), od 16 X 1944 r. dowódca kompanii w I batalionie Legii Nadwiślańskiej 202 pp., 20 XII 1944 odznaczony, za działalność na terenie III okręgu NSZ, Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego z Mieczami, od 2 I 1945 r. dowódca 1 kompanii Pułku Legii Nadwiślańskiej, od 19 IV 1945 dowódca 2 kompanii I batalionu, 16 VIII 1945 mianowany dowódcą plutonu w kompanii "Stepa", od 21 IX 1945 r. dowódca plutonu w kompanii wartowniczej 4000, od 16 X 1945 r. dowódca plutonu samodzielnego plutonu wartowniczego w Ochsenfurt, a następnie (od 24 II 1946) dowódca plutonu komp. 4014, 4069 i 4202 (jeszcze IX 1948).

Wódz-Vera z Leszczyńskich Cecylia "Celina", ur. 2 XI 1924 Annopol-Lublin, żona "Lamparta", kpr. NSZ (1 I 45), ppor. OW, z zawodu buchalterka, absolwentka liceum handlowego, od 1942 łączniczka placówki ZJ-NSZ Annopol do Komendy Obwodu Kraśnik, więzień Majdanka (1942-1943), od 15 I 44 sanitariuszka w oddziale "Stepa", następnie w BS; Od VIII 1945 w 2 Korpusie, a po powrocie ppor. służby sanitarnej OW w Niemczech. Odznaczona Krzyżem Walecznych za ratowanie rannych pod Zagnańskiem (1944).

Wrona Bogumił Andrzej, ur. 10 VI 1914 we Lwowie, por. piech. ss (19 III 1939), kpt. OW (1946) absolwent szkoły średniej (j. niemiecki i angielski) i Szkoły Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej (1932-1935), w 1939 r. dowódca 2 kompanii karabinów maszynowych w II batalionie 26 pp., uczestnik kampanii wrześniowej, wojna w obozie jenieckim, w Brygadzie Świętokrzyskiej od 20 XII 1945, od 22 XII 1945 tłumacz przy dowództwie BS, od 25 I 1946 tłumacz Ośrodka Berchtesgaden, od 1 V 1946 tłumacz przy 130 LSC Monachium.

Wroński Piotr Henryk, ur. 13 VII 1893 Warszawa, por. rez. piech. (1 VI 1919), z zawodu prawnik buchalter, absolwent Instytutu Handlowego w Kijowie studiów prawniczych w Warszawie (j. rosyjski, francuski) oraz Szkoły Oficerskiej w Odessie (1917), uczestnik walk o niepodległość (1918-1921), od 1 XI 1945 w służba kwatermistrzostwie BS, pobyt w szpitalu (6 XII 1945 – 25 I 1946), zca dcy komp. 4028 Erlangen (1946-47).

Wroński Wiesław Zygmunt "Janosik" w czasie służby w kompaniach wartowniczych Janosik Wiesław, ur. 5 XII 1912 Nowy Sącz – Maków Podhalański, ppor. rez. piech. (1 I 1937), z zawodu urzędnik kolejowy, szkoła średnia (j. niemiecki), absolwent Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 62 pp. (1934/35), od 22 III 1946 dca plutonu w komp. 4003, następnie por. i zastępca dcy komp. 4003 Bremen.

"Wszebór", po wojnie Wszebor Wojciech, ur. 22 X 1914 w Inowrocławiu, dr ppor. czasu wojny, z zawodu lekarz (j. niemiecki), od 5 X 1944 w Brygadzie Świętokrzyskiej, od 6 X 1944 lekarz 204 pp., od 9 I 1945 szef sanitarny BS (w zastępstwie urlopowanego dr. Żara), 31 I 1945 awans na ppor. czasu wojny, 19 V 1945 zwolniony ze stanowiska p.o. szefa sanitarno-medycznego, 8 VIII 1945 mianowany ponownie p.o. szefem sanitarnym, od 17 VIII 1945 szef szpitala nr 1, 31 XII 1945 wyznaczony lekarzem baonu Norymberga, 31 I 1946 odszedł do pracy w szpitalu.

Wyrwa Józef (13 II 1898 Morawska Ostrawa – 3 VI 1970 Madryt) "Stary", "Groźny", uczestnik walk o niepodległość (1917-1920), organizator konspiracji w 1939, dca oddziału partyzanckiego NSZ na Kielecczyźnie, podczas "Burzy" dca batalionu i zca dcy 25 pp. AK, po wojnie pracował w szkolnictwie w Niemczech (m.in. dyr. Polskiego gimnazjum w Jögerlust) i Hiszpanii (kierownik szkoły technicznej w Madrycie).